คงต้องรักอีกสักครั้ง

พิชญ์สินี จรินพัฒนะ สาวสวยผู้ปรารถนาจะอยู่เป็นโสดไปตลอดชีวิต แต่เพื่อนๆ กลับเป็นห่วงสาวโสดคนเดียวในกลุ่มเหลือเกิน กลัวว่าเธอจะเหงา แห้งเหี่ยว หยากไย่เกาะ ความคิดจะจับคู่ให้เพื่อนจึงเกิดขึ้นมาในงานแต่งของเพื่อนสาวในกลุ่ม

ตุลย์ วรลักษณ์วิมล หนุ่มแว่นมาดดี เป้าหมายหลักของแก๊งสาวไม่โสด ตลอดสองปีที่ผ่านมาพิชญ์สินีเจอเขาแค่คืนวันเสาร์ แต่อยู่ๆ เขากลับโผล่มาในฐานะเพื่อนเจ้าบ่าวในงานแต่งของเพื่อนเธอ ในเมื่อเขาทั้งหล่อและโสด กลุ่มสาวไม่โสดเลยอยากช่วยกันให้เธอนั้นได้กับเขา หารู้ไม่ว่าเธอแอบกินเขาเงียบๆ มาแล้วตลอดสองปี

--------

“เพื่อนเจ้าบ่าวหน้าตาดีเยอะนะ แกไม่ลองๆ มองใครดูสักคนบ้างเหรอพีช”

“แก พี่หมอกล้าจะสี่สิบอยู่แล้ว คิดเหรอว่าเพื่อนเขาจะยังมีคนโสดเหลืออยู่อีก”

“หมอเรียนหนัก ทำงานก็หนักนะแก คงเหลือมาถึงตอนนี้บ้างแหละ”

“พอเหอะ ฉันไม่กินหมอแน่นอน งานเขาก็เยอะ งานฉันก็แยะ จะเอาเวลาไหนไปแซ่บกัน หยากไย่ขึ้นหมดพอดี”

“ตุลย์..” เธอเรียกชื่อเขาอย่างตกตะลึง  “มางานนี้ด้วยหรือคะ”

“เจ้าบ่าวเป็นเพื่อนร่วมรุ่นแล้วก็เพื่อนร่วมงานของผมน่ะ”

เธอตกตะลึงยิ่งกว่าเดิม เรียนรุ่นเดียวและยังทำงานที่เดียวกันกับเจ้าบ่าว คนที่เพิ่งประกาศกลางโต๊ะมาหยกๆ ว่า ‘ไม่กินหมอ’ ได้แต่ยิ้มแห้ง เมื่อคิดได้ว่าคงจะเผลอกินไปโดยไม่รู้ตัวมาตั้งสองปีแล้ว

-------

คงต้องรักอีกสักครั้ง เป็นเรื่องที่ลัดคิวจากทุกเรื่องในไหดองมาอย่างเหนือความคาดหมาย หลังจากที่คิดหนักว่าจะแต่งเรื่องไหนต่อดีหลังจากปิดเรื่องแรกแล้ว แต่พอไปอ่านทุกเรื่องที่ดองไว้ เพิ่งรู้ตัวว่ามีแต่นางเอกเรียบร้อยแทบทั้งนั้น จะมีโดดเด่นก็ พีช พิชญ์สินีจากเรื่องนี้เท่านั้น 

คงต้องรักอีกสักครั้ง จึงเริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา เรื่องราวของ พิชญ์สินี สาวสวย ผู้นิยามตัวเองว่าเธอเผ็ดและเข็ดฟัน ในเมื่อนางเอกเผ็ดไปแล้ว เราก็เลยอยากให้พระเอกเรียบร้อยดูบ้าง แต่พระเอกอะเนอะจะนุ่มนิ่มก็ยังไงอยู่ จากพระเอกเรียบร้อยเป็นผ้าพับไว้ จึงกลายเป็นพระเอกเรียบร้อยและชอบพับผ้าแทน ส่วนจะเผ็ดร้อนกันแค่ไหน จะพับผ้ากันยังไง ตามอ่านในเรื่องได้เลยค่ะ